【 Swordsmith 】สัมภาษณ์กับ Masahira Fujiyasu

- คุณสนใจทำสิ่งต่าง ๆ ครั้งแรกเมื่อไหร่?

ฉันคิดว่าตั้งแต่ฉันเกิด! มันไม่ใช่ความสนใจหรืออะไรเลย แต่การทำบางสิ่งบางอย่างเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันของฉันดังนั้นฉันจึงทำสิ่งต่าง ๆ ตั้งแต่อายุยังน้อย เมื่อเขายังเด็กถ้าเขาพบกิ่งไม้เขาจะรูปร่างเหมือนดาบที่จะเล่น ของเล่นไม่ได้ขายในสมัยนั้นดังนั้นเขาจึงทำของเล่นด้วยตัวเอง มันสนุกมากที่จะสร้างเครื่องมือมากกว่าที่จะสนุกกับการเล่นเกม

- ดังนั้นคุณมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับการประดิษฐ์มาตั้งแต่วัยเด็กของคุณ อะไรคือแรงบันดาลใจให้คุณประกอบอาชีพในการทำดาบญี่ปุ่น?

เมื่อฉันอยู่ในโรงเรียนมัธยมฉันอ่านหนังสือโดย Living National Treasure, Yukihira Miyairi ชื่อ“ ชีวิตของผู้ผลิตดาบหลัก ฉันประหลาดใจที่รู้ว่ามีคนที่ยังคงทำดาบญี่ปุ่นในวันนี้ ฉันประหลาดใจมากที่ฉันไม่สามารถหยุดตัวเองจากการอยากเห็นตัวเองได้ ในตอนท้ายของหนังสือมันบอกว่า“ ฉันหวังว่าจะมีแม้แต่คนหนุ่มสาวคนหนึ่งที่ฉันสามารถมอบความรู้สึกของตัวเองได้ ฉันคิดว่ามันเกี่ยวกับตัวฉัน! ฉันคิดว่าจะทำธุรกิจกับครอบครัวดังนั้นฉันจึงไม่ได้คิดถึงการหางาน อย่างไรก็ตามมันเป็นไปไม่ได้ที่จะดูวิดีโอของการทำดาบญี่ปุ่นบน YouTube เช่นเดียวกับในวันนี้และไม่สามารถติดต่อผู้เขียนทางอีเมลได้ ในเวลานั้นโอกาสในการทำงานยากที่จะเกิดขึ้นและฉันสามารถหางานทำในจังหวัดนากาโน่ที่ผู้เขียน (ยูกิฮิรามิยะรี) ตั้งอยู่ดังนั้นฉันจึงย้ายไปที่นั่น ในวันแรกของฉันฉันไปพบเขาในที่ทำงานและมีความสุขมากที่ได้เห็นเขาทำงานตลอดทั้งวันบรรยากาศเสียงกลิ่นการเคลื่อนไหวทุกอย่างน่าทึ่งมาก หลังจากนั้นฉันไปที่ทำงานหลายครั้ง แต่เจ้านายของฉันไม่จำชื่อของฉันและปฏิเสธที่จะพาฉันไปเป็นเด็กฝึกงาน ฉันเป็นชายหนุ่มตัวเล็กมากที่มีน้ำหนักเพียง 48 กิโลกรัมในเวลานั้นดังนั้นฉันจึงรู้สึกว่ามันหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ฉันยังคงไปทำงานต่อไปและภรรยาของอาจารย์ถามเขาว่า“ ทำไมคุณไม่ปล่อยให้เขาช่วยงานของฉันและพาเขาไปเป็นเด็กฝึกงาน” ดังนั้นในตอนแรกฉันไม่ใช่เด็กฝึกงานของอาจารย์ แต่เป็นเด็กฝึกงานของเขา (หัวเราะ)

- คุณเป็นเด็กฝึกงานของภรรยาของคุณ คุณเป็นผู้ฝึกงานของอาจารย์ได้อย่างไร?

ฉันไม่สามารถเป็นผู้ฝึกงานของอาจารย์ได้ทันที เขาจำชื่อของฉันไม่ได้และฉันไม่มีความแข็งแกร่งทางกายภาพที่จะทำด้วยตัวเองตั้งแต่แรก ถึงกระนั้นฉันก็คิดทุกวันเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันสามารถทำได้เพื่ออยู่ที่นี่ต่อไป ฉันคิดว่าวิธีการที่น่าสนใจที่จะออกไปจากชีวิตที่ซ้ำซากในการทำอาหารเย็นเล่นกับลูกสาวของอาจารย์อาบน้ำและเข้านอน ฉันตื่นขึ้นมาเวลา 5:00 น. และฝึกซ้อมค้อนขนาดใหญ่ที่ใช้ในการทำดาบไปทางรากของต้นไม้เพื่อสร้างความแข็งแรงทางกายภาพของฉัน ถ่าน. หลังจากใช้เวลาหลายวันในบางโอกาสเจ้านายของฉันจะโทรหาฉันและขอให้ฉันเอาชนะเหล็ก จากนั้นเจ้านายของฉันก็ให้เครื่องแบบทำงานกับฉันและฉันก็กลายเป็นเด็กฝึกงานของเขา
เมื่อมองแวบแรกดูเหมือนว่าฉันสามารถเป็นเด็กฝึกงานได้เพราะฉันฝึกฝนอย่างหนักและอื่น ๆ แต่เหตุผลที่แท้จริงคืออย่างอื่น เหตุผลที่แท้จริงเขาบอกฉันว่าเป็นเพราะฉันทำความสะอาดโต๊ะก๊าซได้ดีจริงๆ ในเวลานั้นฉันไม่ได้ทำงานใด ๆ และมีเวลามากดังนั้นฉันจึงเคยทำความสะอาดทั้งบ้าน โต๊ะแก๊สสกปรกมากดังนั้นฉันจึงได้รับหินจากที่ทำงานและทำความสะอาด อาจารย์คิดว่าแม้ว่าเขาจะตัวเล็ก แต่ผู้ชายคนนี้อาจจะสามารถจัดการได้เพราะเขาไม่เพียง แต่ทำความสะอาดสิ่งสกปรกและทำให้มันสะอาด แต่ยังติดตาม "ความงาม" ตอนนี้ฉันเข้าใจจริง ๆ ว่า "ความงาม" ที่อาจารย์เป็น การไล่ตามไม่เพียง แต่ในดาบญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังรวมถึงในวัตถุญี่ปุ่นทั้งหมดด้วย ในช่วงหกเดือนที่ฉันได้รับการฝึกฝนกับภรรยาของอาจารย์ฉันไม่รับประกันว่าฉันจะกลายเป็นเด็กฝึกงานของเขาในฐานะดาบสมิ ธ แต่มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากสำหรับฉันที่ฉันทำสิ่งที่ควรจะทำ

- และจากที่นั่นในที่สุดคุณก็สามารถเข้าสนามได้หรือไม่?

ไม่ฉันยังไม่สามารถเข้าสู่สนามได้จากที่นั่นเช่นกัน ฉันทำงานที่ขอบเวิร์กช็อปตัดถ่าน เจ้านายของฉันพูดว่า“ เฮ้!” และพี่ชายจะเข้าหาและโจมตีเหล็กในเวลาที่เหมาะสม ฉันจำลองการไหลหลายร้อยครั้งในขณะที่ทำงานที่ถ่านตัดขอบถามตัวเองว่า“ นี่เป็นเวลาที่เหมาะสมที่จะไปหรือไม่ฉันลองหลายครั้งเพื่อวางถ่านหินบนเส้นทางที่พี่ชายและน้องสาวจะถูกเรียกโดยอาจารย์ แม้แต่คนฉลาดและฉันก็รอคอยวันที่ฉันจะถูกเรียกให้ทำเช่นนั้น แล้ววันหนึ่งพี่ชายอยู่ในสภาพที่ไม่ดีและค้อนขนาดใหญ่ไม่ได้ตีเหล็กและในที่สุดก็หักเหล็ก อาจารย์กลายเป็นคนใจร้อนและพูดว่า“ เข้าครอบครอง!” และมันก็เป็นตาของฉัน ฉันได้รับการยิงที่ถูกต้องและจากนั้นจำนวนครั้งที่ฉันถูกเรียกเข้ามาสำหรับกิจวัตรนั้นเพิ่มขึ้น

- ฉันเห็นว่างานของคุณยุ่งตั้งแต่นั้นมา คุณทำดาบแรกเมื่อไหร่?

เจ็ดปีหลังจากที่ฉันกลายเป็นเด็กฝึกงานฉันจบดาบแรกด้วยตัวเอง ฉันได้รับรางวัลสำหรับอันนี้ซึ่งทำให้ฉันมั่นใจในตัวเอง สิ่งที่ทำให้ฉันมีความสุขมากกว่าการชนะรางวัลคือเมื่อฉันรู้ว่าเจ้านายของฉันซึ่งไม่ได้ให้คำชมฉันมักจะแพร่กระจายคำพูดไปยังผู้คนรอบตัวเขาโดยพูดว่า“ ฟูจิยาซูทำดาบที่ดี”

- คุณเป็นอิสระเมื่อนาย Fujiyasu?

สิบเอ็ดปีหลังจากเริ่มทำงานให้กับอาจารย์ของฉัน พูดตามตรงฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะเป็นอิสระในเวลานั้น ฉันต้องการติดตามความงามของดาบญี่ปุ่นตัวจริงดังนั้นฉันจึงต้องการสร้างห้องปฏิบัติการดาบใกล้กับโรงงานของอาจารย์และให้เจ้านายของฉันทำดาบตามผลการวิจัยของฉัน และฉันก็ตาบอดเนื่องจากการทำงานหนักเกินไป ฉันอยู่ภายใต้การดูแลของแพทย์ที่ฉันรู้จักอยู่พักหนึ่งและทันใดนั้นฉันก็ล้มลงบันได ช่วงเวลานั้นทำให้ฉันเห็นสิ่งต่าง ๆ อีกครั้งและเมื่อฉันกลับไปที่ตำแหน่งอาจารย์ด้วยเท้านั้นเขาบอกให้ฉันกลับไปที่บ้านพ่อแม่ของฉันและเตรียมที่จะเริ่มต้นธุรกิจของตัวเองเพราะคุณไม่เคยพักผ่อนถ้าคุณทำงานที่นี่ ฉันกลายเป็นอิสระ

- ดังนั้นคุณไม่ได้วางแผนที่จะเป็นอิสระตั้งแต่ต้น คุณทำงานที่นี่ตั้งแต่คุณเป็นอิสระหรือไม่?

ใช่ฉันอยู่ที่นี่ เมื่อฉันกลายเป็นอิสระครั้งแรกฉันไปจังหวัดนากาโนทุกเดือน ทุกครั้งที่ฉันได้พบกับเจ้านายของฉันฉันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ และได้รับแรงบันดาลใจ ไม่นานหลังจากที่ฉันกลายเป็นอิสระอาจารย์ของฉันก็ทรุดตัวลงในที่ทำงานของเขา ในเวลานั้นฉันไม่คิดว่ามันจะเศร้ามาก ฉันคิดว่าฉันอยากจะตายในที่ทำงานเช่นนี้เช่นกัน แต่ตอนนี้ในทางตรงกันข้ามฉันต้องการที่จะมีชีวิตยืนยาวอีกต่อไป ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเลี้ยงดูผู้ฝึกงานที่ฉันมีตอนนี้ ฉันต้องทำงานหนักอีก 30 ปี (หัวเราะ)

- สิ่งที่ถูกจารึกไว้ในใจของคุณหลังจากใช้เวลา 11 ปีกับเจ้านายของคุณ?

มีสองสิ่ง: สิ่งแรกคือการทำสิ่งต่าง ๆ จนกว่าคุณจะพอใจกับพวกเขา ประการที่สองคือการทำทุกอย่างที่คุณต้องการ แต่คำถามคือว่ามันสวยงามหรือไม่ ดังที่ฉันได้กล่าวไปแล้วด้วยดาบญี่ปุ่นมันไม่เพียงพอที่จะตัดมัน ฉันต้องการติดตามความงามจากหลายมุมมองเช่นความสวยงามและไม่ว่ามันจะทำให้คนคิดว่ามันสามารถตัดและสร้างรูปแบบที่ฉันพอใจได้หรือไม่

- อะไรคือความกังวลหลักของคุณเมื่อทำดาบ?

มันยากมากที่จะพูดออกมา แต่ฉันคิดว่ามันเป็น“ การไม่ทิ้งร่องรอยของการถูกสร้างขึ้นโดยมนุษย์” ฉันต้องการสร้างสิ่งที่ใกล้เคียงกับธรรมชาติ ภูเขามหาสมุทรท้องฟ้าและธรรมชาติอื่น ๆ เป็นทุกสิ่งที่มนุษย์เราพบว่าสวยงาม ฉันเป็นพิเศษเกี่ยวกับวิธีที่ฉันสามารถนำมันเข้าใกล้สิ่งเหล่านั้นได้มากขึ้น ฉันต้องการให้ดาบมีอยู่ในธรรมชาติเช่นเดียวกับบุปผาดอกไม้และเหี่ยวแห้ง เมื่อคุณดูดาบเก่าไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเขาถูกสร้างขึ้นมาโดยผู้คน แต่แปลกมากพอพวกเขามีความงามราวกับว่าพวกเขาถูกสร้างขึ้นตามธรรมชาติ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมปัจจุบันสินค้าทั้งหมดทำด้วยเทคนิคขั้นสูงมากและการรับรู้ของผู้สร้างทำให้พวกเขาแข็งแกร่งมากจนต้องดูน่าเบื่อ พูดตามตรงฉันพบว่ามันน่าเบื่อ อุณหภูมิความชื้นคุณภาพของถ่านและการแสดงออกของไฟนั้นแตกต่างกันไปตามฤดูกาลและดาบญี่ปุ่นทำภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกัน มันสนุกที่ได้เห็นว่าดาบสามารถสร้างได้อย่างไรภายใต้เงื่อนไขที่แตกต่างกันเหล่านี้และฉันคิดว่าลูกค้าของเราสนุกกับมันเช่นกัน

ฉันคิดว่าคันธนูที่ทำที่ Shibata Kanjuro Bow Shop เป็นกรณีเดียวกัน ไม่มีสิ่งใดที่เป็นเงื่อนไขที่เหมือนกัน 100% สำหรับไม้ไผ่ที่ใช้ทำธนูและฉันคิดว่าเราดูการแสดงออกของวัสดุและดูว่าวัสดุต้องการอะไรในขณะที่เรากำลังเผชิญกับมัน ครั้งหนึ่งเมื่อ Munehiro กำลังขับลิ่ม Kanjuro (รุ่นที่ 22) พูดกับเขาว่า“ ขับรถอีกสามตัว!” และฉันก็คิดว่า“ การตีสามครั้งสร้างความแตกต่างกันอย่างไร” แต่ถ้าคุณถามนาย Kanjuro ว่าเหตุผลสำหรับสามจังหวะนี้ฉันไม่คิดว่าเขาจะอธิบายได้ ฉันคิดว่ามันจะลงมาสู่ความรู้สึกที่เขาได้รับการปลูกฝังมานานหลายปี ดังนั้นฉันเดาว่าความมุ่งมั่นของฉันคือการไล่ตาม "ความงาม" ที่ไม่สามารถพูดเป็นคำพูดและสร้างดาบญี่ปุ่นธรรมชาติได้

- ในที่สุดนายฟูจิยาสุคุณช่วยส่งข้อความถึงเยาวชนได้ไหม?

ฉันคิดว่าคุณควรใช้ชีวิตที่คุณต้องการและทำในสิ่งที่คุณต้องการโดยพิจารณาว่าความรับผิดชอบเป็นของคุณทั้งหมด !!!

Lorem Ipsum Dolor นั่ง amet consectetur adipisicing elit Illum Neque Eque, Autem Sit Soluta, Voluptatum Libero Magnam Tempore Ullam ที่ Harum Vel, Ad Reprehenderit, Nemo Veniam Quas ใน Voluptas Hic Lorem Ipsum Dolor นั่ง amet consectetur adipisicing elit Natus ID Officia Omnis Suscipit Aut Architecto repellat quia reiciendis blanditiis perferendis hic, Nihil, Mollitia Iste Velit Aperiam, Numquam Dolorem